Weer thuis

Hallo allen,

We zijn weer thuis en hebben de eerste verplichtingen al weer gehad (verjaardagen). Ingrid's terugreis is goed verlopen maar die van mij had iets meer voeten in aarde.

Mijn visum voor Vietnam was een dag verlopen. Ik had het overal nagevraagd of dat een probleem was en overal was het antwoord "No Problem". Ik had mijn backpack al ingechecked en kwam aan bij immigration. De man keek naar mijn paspoort en begon nee te schudden met zijn hoofd. Ondanks dat hij geen Engels kon had ik wel in de gaten dat het mis was.

Ik werd naar een kantoortje gedirigeerd waar ik tegenover een streng kijkende uniform meneer kwam te zitten.
Zijn Engels was perfect wat al een beetje een gerustelling was. Hij zei dat dit niet de bedoeling was en dat ik terug moest om een nieuw visum aan te vragen. Pfff dat was schrikken.

Ik heb hem netjes uitgelegd dat ik het overal had nagevraagd en dat het geen probleem was dat het visum met een dag verlopen was. En ik heb betaald voor een visum van 30 dagen. Deze is voor 29 dagen vertelde ik hem.
Toen verscheen er een glimlach op zijn gezicht. Hij vroeg hoe ik Vietnam ervaren had. Ik zei hem dat het een schitterend land was met hele aardige mensen. Slijm slijm.

Zijn volgende woorden waren I'm gonna help you en hij pakte zijn pen zette een handtekening op het visum en ik kon door.

Met bonzend hart ben ik gauw doorgelopen en heb nog van een heerlijk tiger biertje genoten.

Op naar Bangkok vanwaar ik met Qantas naar Londen vloog. Dit ging ook niet helemaal naar wens. Het vliegtuig (747) vertrok en net toen ik dacht dat hij los van de grond moest komen ging hij volop in de remmen.

Wat blijkt, de gezagvoerder had vibraties getraceerd in één van de motoren.
Twee uur later weer een poging. Ze hadden echter niets kunnen vinden. Da's niet echt een fijn gevoel als je dan weer vertrekt. Maar alles ging goed. In Londen nog even overstappen in een KLM dingetje en precies op tijd landde ik op Schiphol.

Tot mijn verassing staat de hele familie me op te wachten. Wel leuk om ze na een half jaar terug te zien.

Nu begint het gewone leven weer. Ik heb het koud (ondanks het mooie weer) en kan nog niet echt in het ritme komen. Eerst is het zaak om weer werk te vinden en dan zien we wel weer verder.

Terugkijkend op het afgelopen halve jaar is het wel zo'n beetje verlopen als ik verwacht had.

Mensen vragen me wat ik nu het mooiste land vond maar daar is niet makkelijk een antwoord op te geven. Je kunt Australie niet vergelijken met Azie. Maar van Azie vond ik Laos helemaal het einde. Daarom ben ik daar ook zo lang gebleven.
Het meest aangrijpende wat ik gezien heb is het Tuol Sleng museum in Phnom Penh Cambodja. (zie Bijna in Vietnam)

Wat me ook nog lang zal bijblijven zijn de ontmoetingen met medereizigers en de conversaties met de locals.

Ik heb het afgelopen half jaar op 69 verschillende plekken de nacht doorgebracht (hostels, campings, nachtbussen, guesthouses, kleine hotels en nachttreinen).

Heb ongeveer 5000 foto's gemaakt.

En ik ben één keer ziek geweest. Twee dagen voor vertrek naar huis had ik 's morgens een broodje kip gegeten bij een straatstalletje in Hanoi. Ik denk dat die niet helemaal fijn was.

Ik hoop dat iedereen die mijn website bekenen heeft ervan genoten heeft. En ik wil iedereen bedanken voor alle reacties die erop geplaatst zijn.

Over een paar weken zal ik nog wel eens een berichtje plaatsen om te laten weten hoe het met me gaat.


Henk.

PS. Woef vindt Holland helemaal OK.