Sapa, Vietnamese Businessmen en Whiskey

Hallo uit een regenachtig Hanoi.

We zijn vanmorgen vroeg weer gearriveerd in Hanoi met de nachttrein vanuit Sapa.

De nachtrit ernaartoe was schitterend. Je slaapt met z'n vieren in een coupé en het is dan maar afwachten wie je bij je in krijgt. We hadden hier niet zulke heel goede ervaringen mee (twee jaar geleden in China hadden we uit de hals schrapende spugende Chinezen in de coupé) maar deze keer viel het reuze mee.
We zitten net goed en wel aan een biertje, komen er twee goed geklede Vietnamezen binnen Phong en Quant genaamd. De ene was de baas de ander z'n knechtje en ze waren op weg naar China voor zaken.

Ze waren Freight forwarders wat wil zeggen dat ze voor het transport zorgen van allerlei goederen vanuit Vietnam.

Maar goed, ze gingen een paar keer per jaar op zakenreis met z'n tweetjes en namen het er dan goed van. Zo ook nu. Ze vroegen ons of we gek waren op Whiskey. Kenners weten dat Ingrid dat heerlijk vindt. Toen gingen de tassen open en voor we het wisten zaten we aan de whiskey. Verder werd het tafeltje volgezet met allerlei chips en fruit en het werd gezellig. Hun Engels was redelijk goed.

Nu ben ik niet zo'n whiskey drinker dus ik wou een paar biertjes halen voor mijzelf maar daar kwam niks van in, knechtje werd op pad gestuurd en haalde HEINEKEN voor mij. Bwuuh, maar ja het was voor niks. Wij waren te gast en hun zorgden voor het eten en drinken. Niet zeuren. Het werd heeeeeel laat voor we gingen slapen en om 06.00 !!!! in de morgen waren we in Loa Cai.

Duf in een busje gestapt, 40 kilometer crossen door de bergen en toen waren we in Sapa. Tenminste dat werd ons verteld want het was zo mistig we hadden nog niks gezien.

Even douchen en ontbijten in het hotel waar we werden gedropt en om 09.00 komt er een klein meisje ons halen voor een trekking (wandeling) naar allerlei dorpjes. Er ging ook een Australisch stel mee die we nog kenden van de boot een paar dagen geleden.

Het regende een beetje maar toen we afdaalden klaarde het een beetje op. Een schitterend landschap ontvouwde zich voor ons. Allemaal rijstvelden (geen rijst) in een terrassen landschap. De tocht was heel zwaar omdat het glibberig was maar het was de moeite waard. Het meisje (Sue) vertelde veel over de omgeving en zijn bewoners.

's Avonds heerlijk bij de houtkachel gezeten in het hotel om op te warmen want het was ook nog berekoud.

De andere dag weer met Sue op pad. Nu waren we maar met z'n tweeën. Ze wilde van alles over ons weten en vertelde ook veel over zichzelf. Ze was toch al 21 (moeilijk schatten die vrouwen hier) had al een kind en de vader was ervandoor omdat zij te min was voor de familie. Nu moest ze zichzelf redden en dat lukte haar aardig.

De tocht was niet al te lang en het was droog. 's Middags scheen de zon zelfs en hebben we heerlijk op een terras gezeten mensen kijken. 's Avonds eerst weer in een busje (veel te klein voor westerse mensen en Ingrid werd misselijk) en toen weer in de trein. Deze keer twee Vietnamese dames in de coupé die geen Engels konden en vroeg wilden slapen en dan moet je ook maar slapen als je de bovenste bedden hebt.

We blijven nog tot maandag in Hanoi en vliegen dan naar Saigon.

Laterrrrrrr,

Henk, Ingrid en Woef

PS 1: Met Ingrid's schouder gaat het goed.
PS 2: Loo, succes met het concert van The Sheer, Jovink en Kus a.s. weekeinde.