Bijna in Vietnam

Hallo allen,

Ik ben eergisteren aangekomen in Phnom Penh na een bijna zeven uur durende boottocht over de Tonlé Sap rivier (klik op het landkaartje rechts). Het begon als een meer (het grootste meer van Azië, in het midden zie je geen oever) en werd later smaller. Heerlijk op het dak gezeten en toch wel aardig rood geworden door de felle zon. Wel lachen toen de tas van een Japanner in het water viel en hij begon te roepen my bag my bag. De bootpiloot hoorde hem en draaide de boot. We moesten een aardig eindje terug want dat ding ging zo'n 55 km/h.

Toen de tas weer aan boord was bleek er aardig wat in te zitten. Paspoort e.d., water, camera, telefoon en . . . . . . laptop. Ja sommigen slepen alles mee op vakantie. Maar goed het was een leuke onderbreking.

In Siem Reap heb ik Angkor Wat bezocht. Het grootste religieuze bouwwerk ter wereld werd mij verteld.
Natuurlijk moet je de zonsopgang zien bij dat ding, zo ik ook. 05.00 uur op en 20 minuten later was ik al opweg in de tuk-tuk.
Ik had de dag ervoor al besproken want ik weet ook niet hoe laat die gasten beginnen.

Net op het moment suprème (geloof dat je het zo schrijft) sta ik klaar met mijn camera en driepootje. De lucht is mooi rood en een paar slierten bewolking zorgen voor de slagroom op de taart.
Als het helemaal licht is en ik achterom kijk staat me daar een massa mensen.

Na Angkor Wat naar Angkor Thom, een andere hoop stenen. Alle tempels staan in een mooie bosrijke omgeving met hele aparte bomen.
Dan op naar de volgende: Ta Prohm. Hier is nog niks aan gerestaureerd. Wortels groeien door de muren. Deze plek heeft als decor gediend voor de film Tomb Raider.
Dan heeft Henkie genoeg getempeld.

Zoals in het begin verteld zit ik Phnom Penh. Een hectische lekkere grote Azië stad. Als je hier in de tuk-tuk zit slaat je hartje soms wel eens over. Vergeleken met hier stelt Bangkok niks voor.
Stel je rijdt op een weg met zes banen door de stad en je moet linksaf. Dan wordt er wel op een hele aparte manier voorgesorteerd nl.: je begint honderd meter voor je afslaat al schuin tegen drie banen verkeer in te rijden zodat je precies bij de weg uitkomt waar je in moet. Auto's, motors, fietsen alles vliegt aan weerskanten om je heen. En het gaat bijna altijd goed.

Gisteren en vandaag naar iets minder leuke dingen wezen kijken. Er is hier een museum (Tuol Sleng) waar, tijdens het Pol Pot regime in de jaren 70 van de vorige eeuw, mensen gemarteld en vermoord werden. Koude rillingen lopen je over de rug als je de martelwerktuigen ziet en de verhalen leest van overlevenden. En iedereen die er rondliep was muisstil.

Velen werden vanuit Tuol Sleng vervoerd naar de Killing Fields 20 km ten zuiden van de stad. Daar was ik vanmorgen. Ongeveer 20.000 mensen zijn daar vermoord en begraven in massagraven. 8000 schedels maken deel uit van een monument. En als je de schedels ziet zijn deze mensen niet met een kogel gedood. Brrr.

Ik zit nu op het visum te wachten voor Vietnam waar ik woensdag de 28 naar toe hoop te gaan en waar ik Ingrid na vijf lange maanden weer tegenkom.

Greetz,

Henk en Woef.